Sondan Sonra

Önceki hafta ikinci oyuna gittik: Sondan Sonra.
Bu oyunu da geçen yıl Afife Jale Tiyatro Ödüllerinde en iyi kadın oyuncu ödülünü alan Ahu Türkpençe'nin performansını merak ettiğim için izlemek istemiştim. İyi de etmişim.

***Görseller alıntıdır***

Tiyatroda ilk kez gerilerek etkilendim. Nükleer saldırı ve sığınakta biri kadın diğeri de ona kafayı fena takmış bir erkek... Oyun ilerledikçe William Golding'in ünlü romanı Sineklerin Tanrısı'nı hatırladım. Burada da insanın, içinden gelen doğallığını nasıl ortaya koyduğunu görüyoruz, daha fazla ayrıntı vermiyorum(yoksa verdim mi yahu istemeden).

İlk perdede Emre Kınay'ın oyunculuğu bir tık önde gidiyor ancak ikinci perdede Ahu Türkpençe ödülü hakettiren performansı ile göz dolduruyor. Oyun cinsel içerikli ve küfür içeriyor, yaş sınırı var, rahatsız olurum diyenler ve çocuklarıyla gitmeyi düşünenler dikkate alsın. Bir de magazin haberi size, Ahu Türkpençe ne kadar tatlı ve güzel bir hatunmuş! Emre Kınay da selvi boylum al yazmalım, ayrıca da çok sempatik:)

Geçen tiyatro postunda Konak Kültür Merkezi için serzenişte bulunmuştum. Bu kez de bir övgüde bulunayım, Nazım Hikmet Kültürevi şehrimizin en son kazandığı nadide bir yer. Yapılış aşamaları sırasında meraktan ölmüş, bittiğinde bu kadar güzel olacağını tahmin edememiştim. Modern dekorasyonu, kütüphanesi ve Piraye cafesi ile nezih bir yer, yolunuzu düşürün derim. Salon küçük ama görevlileri, düzeni, programın saatine olan duyarlılıkları ve zamanında yapılan anonsları çok profesyonel. Sadece mecbur kalmadıkça balkondan bilet almayın.

Bu oyun için, verdiğiniz paraya değer. Giderseniz iyi seyirler...

Tiyatro ile gündeme düşen bomba haberden sonra bu postu yazarken garip bir duygu kaplıyor bedenimi. Elimizi çabuk tutalım da gidebildiğimiz kadar oyuna gidelim, ne olur ne olmaz yarın sahneler kapanırsa elimiz böğrümüzde afişlere bakakalma ihtimalimiz de var!